اثر بخشی مشاوره گروهی با رویکرد روان نمایشگری بر بهبود تعارض مادران و دختران دانش آموز سال اول دبیرستان شهرستان دلیجان در سال

این پژوهش با هدف اثربخشی مشاوره گروهی با رویکرد روان نمایشگری بر بهبود تعارض مادر و دختر بر روی دانش آموزان سال اول متوسطه شهرستان دلیجان انجام گرفت. روش این پژوهش نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه می باشد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه تعارض با مادر است. جامعه آماری عبارت است از کلیه دانش آموزان دختر پایه اول متوسطه که در سال تحصیلی 90 – 89 مشغول به تحصیل می باشند. برای انجام پژوهش، دبیرستان دخترانه پروین اعتصامی شهرستان دلیجان به صورت تصادفی انتخاب گردید و 30 نفر از دانش آموزان که بر اساس آزمون، بالاترین نمره تعارض را داشته اند به عنوان نمونه انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره آزمایشی وگواه تقسیم شدند و گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان روان نمایشگری قرار گرفتند. بعد از پایان دوره از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و اطلاعات حاصل از انجام پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از آمار توصیفی ( میانگین، انحراف استاندارد و واریانس ) و آمار استنباطی ( آزمون t برای گروه های مستقل ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده از فرضیه تحقیق نشان داد، جلسات روان نمایشگری ، تعارض مادر و دختر را در سطح05/0 = p کاهش داده است، از این رو می توان این گونه نتیجه گیری کرد که شرکت در جلسات روان نمایشگری تفاوت معناداری رادر نمونه آماری به وجود آورده است و باعث افزایش میزان استفاده از راهبرد استدلال در رفع تعارض با مادر شده است و همین طور میزان استفاده از راهبردهای پرخاشگری کلامی و فیزیکی در رفع تعارض با مادر کاهش یافته است.